TUZLA'NIN SAKIZ AĞAÇLARI VE ANNEME VEDA

Tuzla Mercan'da yaşarken, iskeleye her yürüdüğümde karşıdaki burunda şekillerine hiç anlam veremediğim ağaçlar görürdüm.Ağaçları hiç yakından görmek gibi bir isteğim de olmadı. Eylül ayının bir Cuma günü annemi kaybettim. Cumartesi toprağa verdik ve o gün bir takım gelenekler ile geçti.Pazar günü Mercan'a döndüğümde üzüntüm iyice çökmüştü üzerime. Hiç bir şey yapmadan acımı yaşıyordum. Öyle yorgundum ki erkenden uyuya kalmışım. Pazartesi sabahı çok erkenden uyandım. Sanki bir boşluğa uyanmıştım. Kahvemi alıp bahçeye çıktım, birden fincanımı bahçede bırakıp üst kata koştum. Makinemi ve 5-6 makara film alıp o buruna gittim. Üstlerinde yaprak bile kalmayan o değişik şekillerdeki ağaçları çekmeye başladım. Eve dönüp filmleri yıkayıp, kontakları basınca anladım ki ben orada annemle vedalaşmıştım. Çünkü benim içimdeki "Sakız Ağacım" yıkılmıştı. Bir daha da o burna hiç gitmedim...

2 yorum:

  1. Çok hüzünlü fotoğraflar... tonlar bile arada bir yerde... Sanki filmler yıkanırken yada kareler basılırken göz yaşınız solüsyona damlamış...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Damlamıştır belki kim bilir… :)

      Sil